Πώς στίχο στίχο έφτασες εδώ, Γενναίε κοντορεβιθούλη;

104.

Μόνο οι ώρες της νύχτας είναι δικές μου, έλεγε,
Μόνο οι ώρες της νύχτας.
Τις άλλες τις μοιράζομαι μαζί σας.

Κατά βάθος αδίδακτο το νερό,
Αδίδακτο και το θαύμα

Που ανιχνεύεις όταν μες τον πλειστηριασμό
Των λέξεων ξεχωρίζεις πολύτιμο κάτι..

Προπαντός αυτή η ανάγνωση...Δρόμοι
Παλιοί,
Ανοιγμένοι

Από φρουρούς άλλων πολέμων
του μυαλού,
Σύνορα
Που σου βάζει η σοφία.

Άστο που γίνεται όπως που ξημερώνει πιο πικρό
Και να ξεχνάς ακόμη..

Πώς στίχο στίχο έφτασες εδώ,
Γενναίε κοντορεβιθούλη;