Ολόκληρο το καλοκαίρι.

138.



Ταξιδεύοντας με τ’ αυτοκίνητο κι απ’ έξω μύρια τα τζιτζίκια



Ν’ ακούγονται σαν να ‘χουν χρεωθεί με το φιλότιμό τους

Ολόκληρο το καλοκαίρι.



Ελιές αρχαίες, με γενναίο καρπό, μέσα στον ήλιο

Βαριές,

Με γνώμη μαθουσάλα,

Πάντα εκεί

Που συναντιέται ο βράχος με τον κάμπο.



Σφαγμένο το βουνό, τα σπλάχνα του γυμνά-

Νταμάρια

Που εξόρυξαν το σφρίγος του.



Και τα λιθάρια

Τούτης της ερημιάς.





Ιούλια φραγκοσυκιά.

Απειλεί,

Τίποτα δεν ξέρει

Από την καλοσύνη των πουλιών.





Κι εγώ…

Θεατής και εργολάβος

Του γύρω μου αφανισμού.