Σαν αρχαίος συλλογισμός, Τα Άβδηρα.

149.



Τόσα σύμβολα που στο τέλος

Ούτε ένα σύμβολο απομένει

Να γαντζωθείς επάνω του.



Μαχαίρι ο χρόνος

Ανήκει στο άπειρο.



Εσύ ο εργολάβος των περιπλανήσεων

Νοερά ταξίδια πας με τον μέσα σου όχλο.



Κι όμως

Κυριευμένος από τόση μοναξιά!



Στο χέρι των ανέμων, το λοφάκι

Με τα ανάρια πεύκα.

Και κάτω του ο κόλπος

Σαν αρχαίος συλλογισμός,

Τα Άβδηρα.



Τι θέλεις να ξέρεις που είναι λιγότερο από το κάτι

Που σου αφήνει στις παλάμες το βράδιασμα;



Ζωντανή θλίψη του δρεπανηφόρου φεγγαριού!



Και στα ρηχά της θάλασσας γράφει της μουσικές του

Ο εσπερινός γαλάζιος ουρανός!