Μ' εμένα παίζω- όπως άλλος κανείς

Αυτοί οι αέρηδες που βιαιοπραγούν γύρω μου αυτοί οι τσαρλατάνοι

και μετά εγώ που θα επιμένω αιώνια να μου χαριστεί

μια μουσική όπως να βλέπεις ρόδα

ν' ανθίζουν και να είναι μια επιγραμματική όμορφη νύχτα

που ο παράδεισος είναι καθ' όλα ορατός.



Μπερδεύομαι με τα αισθήματα των άλλων· κάτι

φορές είμαι καχύποπτος δειλός

να αποδώσω την σωστή λέξη που πρέπει

και στον φόβο μου ακόμα.



Μα παίζω



μ' εμένα παίζω-
όπως άλλος κανείς-
και δεν ξέρω
αν θα καταλήξει σε έγκλημα
αυτό το μίσος που 'χω για τ' εμένα- μιας
και ποτέ δεν μπόρεσα να προφυλάξω
ούτε τις ιδέες μου, ούτε
τα όνειρα από
τον άξεστο φθαρμένο μου εαυτό…