...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

17 Αυγούστου 2010

Η μέρα αρχίζει και μυρίζει σπέρμα αγαλλίασης.



148.




Πώς πάει με το ξημέρωμα να γίνει και το ρήμα μ’ ένα άλλο περιεχόμενο!



¨Ανασαίνω!¨ και βαθιά ο αέρας

Καρφώνεται στα σπλάχνα και τ’ αναταράζει.



Ο Αύγουστος παντού!



Με την απέραντη θάλασσα

Χαμογελαστή και ευρεία.



Γυναίκες δόρατα, γυναίκες πιο γυμνές από άστρα-

Τις ποθούνε όλοι, τις θέλει κι ο οίστρος μου

Κάτω απ’ του πάθους την κουρελιασμένη λεοντή.



Πρωινή κορώνα

Των βουνών διάδημα ο ήλιος!

Λέει το απείκασμα που πάει απ’ την άλλη των νερών

Σε λίμνη ουράνια.



Ξυπνούν με τις ωραίες κνήμες κοριτσόπουλα-

Σάρκες καυτές που γάνωσε ο ήλιος.

Ξυπνούν από τον νύχτιο έρωτα

Ευχαριστημένες-

Σαν θεές.

Με άστρα μες τα μάτια.



Η μέρα αρχίζει και μυρίζει σπέρμα αγαλλίασης.



Φαλλοί ανορθωμένοι σπάζουν θρύψαλα την συγκυρία!



Σπαθιά της ζέστας κόβουνε ατάραχα τον άυπνο θεό:



Άνεμο του ξανθού Αυγούστου!

2 σχόλια:

Βάσσια είπε...

Ο λυρισμός των περιγραφών σε κάνει να συμμετέχεις στο αυγουστιάτικο τοπίο...

Μοναδικό!
Καλημέρα
:-)

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Σ' ευχαριστώ Βάσσια!

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου