...αποχρώντος λόγου...
Δεν είναι ποίηση αυτό, είναι ο καημός μου…
...
ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..
17 Αυγούστου 2010
Κάτω απ’ τ’ άστρα όλα ανάποδα τα διάβασα
146.
Κάτω απ’ τ’ άστρα όλα ανάποδα τα διάβασα
Κι οι λέξεις που μου μείνανε με αγκάθια αγκυλώνουν που πονάνε.
Κρύβομαι πίσω απ’ το βέβαιο φως.
Και μελετώ την μουσική της θεϊκής ημέρας.
2 σχόλια:
Ανώνυμος
είπε...
το φως των αστεριών σίγουρα θα κάνει τη σκέψη να λάμψει, την έμπνευση να απογειωθεί, τις λέξεις αντί για αγκάθια, ρόδα να γίνουν και οι εχθρικές στιγμές οικείες με τη αστερένια βοήθεια, όπως ξέρεις Στρατή, λατρεύω τ' αστέρια και ό,τι έχει ο ουρανός τη νύχτα! Καλό απόγευμα
2 σχόλια:
το φως των αστεριών σίγουρα θα κάνει τη σκέψη να λάμψει, την έμπνευση να απογειωθεί, τις λέξεις αντί για αγκάθια, ρόδα να γίνουν και οι εχθρικές στιγμές οικείες με τη αστερένια βοήθεια, όπως ξέρεις Στρατή, λατρεύω τ' αστέρια και ό,τι έχει ο ουρανός τη νύχτα! Καλό απόγευμα
Είναι μάγισσα η νύχτα!
Φτάνει να μην χαθείς μες την οθόνη της!
Καλό βράδυ!
Δημοσίευση σχολίου