Βαριά και σίγουρη νύχτα
Απλωμένη πάνω απ’ την παλιά στέγη της γης
Πελώριο ξύλο
Του ουρανού
Που τρώει μεταξένια δικαίωση
Τώρα που τα πουλιά του κοιμούνται
Και αγρυπνά καπνίζοντας ένας αρχαίος θεός.
Κι ο κλήρος να δικαιωθούν τα πλάσματα που φτάνουν
Στην χάρη του θεού
Σωστός κι αυτός.
Περνούν μπροστά μου κι ομοθυμαδόν
Ξιφίζουν τ’ άσπρα σύννεφα
Σμήνη πουλιών τώρα που η μέρα ξεκινά
Κι όλα τ’ αναταράζει.
Ένας ασίκης άνεμος διδάσκει
Ασκήσεις ύφους στα καμπαναριά των μακρυσμένων
Εκκλησιών
Και στρίβει στην γωνιά του ουρανού την πέρα…
1.1.2009
2 σχόλια:
Καλησπέρα Στρατή
:-)
Καλησπέρα Βάσσια!
Δημοσίευση σχολίου