Δεν θα έχω τίποτα πια, είπα.
Ένα κοτσάνι έγερνε το ανθισμένο κεφαλάκι του κάτι να μ' ορμηνεύσει.
Δεν καταλάβαινα.
Είχα συρθεί μες το συμπερασματικό δευτερόλεπτο και δεν
Μου ήταν εύκολο να νιώσω τον κόπο που έκανε
Να με έχει διαρκώς του χεριού του ο επαναστάτης Αύγουστος!
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου