ΖΩ..
Σε μια μικρή πατρίδα όλο φώτα σήμερα σβηστά
ζω.
Ένα σπίτι ξύλινο ανάμεσα στα δέντρα
του βουνού·
Ένα ναυάγιο της στεριάς που στέκεται εκεί που είναι
μπουκωμένοι με υπεροψία οι άνεμοι.
Με άνεμο φίλο δεν μπορείς
να ημερώσεις την θάλασσα- ξέρω..
Που μετά θα κρύβεται άστρο
την νύχτα θέλω που έρχεται.
Οι καημοί της
λαμπαδιάζουν τους πόθους μου-
Καθώς σε κρατώ κάτω απ’ τα φτενά σεντόνια, γυμνή
κόρη του άνεμου..
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου