165.
Το δωμάτιο παλιά ναυαγισμένη τριήρη
Μέσα στο απόγεμα κλονίζεται απ’ το ηλεκτρικό του φως.
Ο κουπολάτης του αγωνιά να πει μια λέξη
Που να μην αξίζει τον θάνατο.
Έξω η χλόη μυρίζει γήινο σπέρμα.
Μια μπιγκόνια επαναστατεί-
Υπέρ της ομορφιάς!
Ένα πουλί φτερίζοντας γυρεύει
Ένα ταίρι που να είναι αιώνιο!
(Όπως αιώνιο είναι μονάχα αυτό
Το αρχαίο καλοκαίρι!)
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου