145.
Τι να πω που απίθανη μουσική έχει η γύρω μου νύχτα..
Σπάζει την σιωπή των μετέωρων ωρών.
Ως τα χαράματα βροντάν οι νότες της.
Ασήμι αγρύπνιας τρώει το φεγγάρι.
Τ’ ουρανού σκύλε που αλυχτάς, φύγε τώρα.
Σε άλλες γειτονιές των άστρων άμε..
Εμείς
Με ποιήματα ξορκίζουμε στα μέρη μας την θλίψη-
Τους δράκοντες της νύχτας!
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
Στρατή καλέ μου φίλε.
Ήρθα ψες αργά από 21 βαθμούς και προσγιειώθηκα στους 41. Σοκ και δέος.
"Τ’ ουρανού σκύλε που αλυχτάς, φύγε τώρα."
¨Ομως φτάνει ένας στίχος σου και μόνον για να ξεχάσεις την κάψα του Αυγούστου.
Πολύ χαίρομαι που βρίσκομαι στο φιλόξενο σπίτι σου.
Εχω την εντύπωση ότι κάτι άλλαξε στο look? μΟΥ Μοιάζει πιο "ανοιχτό".
Καλή σου μέρα φίλε.
Καλώς τον!
Μου έλειψες αλήθεια..
Το έχω ζήσει κι εγώ αυτό:
από το βουνό και την δροσιά του, στο καμίνι της Αθήνας..
Φρίκη!
Αλλά πρέπει να αντέξουμε..
Ανυπομονώ να διαβάσω την συνέχεια από το λιοντάρι..
Το στοιχείο μου, γαρ..
Καλημέρα!
Δημοσίευση σχολίου