ΘΥΣΙΑΖΟΝΤΑΣ ΩΡΕΣ..

Τι καταλαβαίνω τώρα που είναι ένθεος ο λόγος και ετούτα

τα φωνήεντα τσιρίζουν μες τις λέξεις μου σαν από ευθυμία;



Γράφω σε ένα παρατεταμένο ψυχικό

έγχορδο..



Λες κι είμαι ο εντολοδόχος όσων δεν

θα μπορέσω να κατανοήσω κιόλας..



Θυσιάζοντας ώρες για την κατάκτηση του απώτερου χρόνου…



Όπως να βλέπεις μακριά ελπίδα να ‘ρχεται-



Να είναι μηδέν το ένα και ένα το μηδέν

και στην άθροιση τίποτα

που να μένει αιώνιο



Μόνο η ψυχή μην λαθεύει και στην ηθική της

πάντα να εργάζεται



Τόσων ιδεών διήνυσα το μάκρος- που

τέλος

απόμεινε

απτό μέσα στα χέρια

μόνο

ένα καταφρονεμένο πουλί –



να το ελευθερώσω μέσα στο ξημέρωμα..