ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ..

Μυρίζει επιθετικότητα το μαγαζί της μάζας-

Πρέπει να κρύψεις το καλό σου χαμόγελο, πρέπει να υποκριθείς
ότι δεν έχεις πάνω σου τα ακριβά
στολίδια που σου έδωσε ο Λόγος..

Ανοίγω τον ουρανό και μπαίνω-
σαν ένας μάγος θεός που κουρδίζει πορτοκάλια.

Τόσο η εποχή μου υπακούει που
ξέρω ότι και στο σφάλμα μου ακόμη από αφέλεια
των άλλων θα δικαιωθώ.

Ο λόγος είναι η πιο σημαντική χαρά
που μπορούν να δρέψουν οι άνθρωποι.

Κι όμως εγώ συνθέτω αιώνια πικραμένος..

Αδειάζοντας ψυχές φθαρμένες μες τις πολιτείες των ανθρώπων που κατάλαβαν
η χαρά να τους λείπει
των ελπίδων που αναπτερώνουν
το ηθικό βάθος.

Δεν θα φτάσουν τα λόγια μου πουθενά..

Σιχάθηκα να μου υπαγορεύει η ανάγκη έτσι θέλω..

Θα κρατήσω ένα όνειρο για μένα, ιδιωτικό, άσπρο
σαν περιστέρι που απ’ όπου και να το αφήσεις θα ξαναγυρίσει
στην φωλιά του.

Χωρίς θρησκείες ψέματα και μίση για το τίποτα που μόνο
κακεντρέχεια εξαργυρώνουν..

Και θα είμαι ένας μοναχικός
άνθρωπος που οι άλλοι δεν
θα καταλαβαίνουν-

όπως και δεν καταλαβαίνουν τις ζωές τους
τις ίδιες που
σπαταλιούνται σ’ ένα ρημαγμένο πουθενά…