ΜΑΤΑΙΟΤΗΤΑ..

ΜΑΤΑΙΟΤΗΤΑ..

Από την ξαφνική τιποτένια μουσική του μεσημεριού εξέχουν
ένας γλάρος και με το μακρινό καΐκι του που πλέει
στ’ ανοιχτά μιας αδιάβαστης θάλασσας.

Εγώ έχω άλλα πια- βυθισμένα μου πλοία.

Στον βυθό κρατούν οξυγόνο
που λες καταποντίστηκε
μαζί με όμορφες υδρίες που κρατούσα-
σαν για να πιω νερό αρχαίου λόγου.

Και μια εντεταλμένη όλων η σιωπή
παρουσιάζεται
δειλά δειλά
και όλα μπρος τα μάτια μου
πιάνει και τα καταπλακώνει..

Βαραίνουν από νόημα ηλιαχτίδας οι μέρες- τίποτα δεν ξέρω..

Ο Απρίλης βελάζει-

Σαν αμνός που στον δρόμο του έτους
πάει χάθηκε- τώρα είναι
μαργαρίτες ο λόγος του..

Σπίτια χωρίς αιτία-
οι αφέντες τους
με παλιά γεροντίστικα μυστικά
αναζητούν την απόλυτη αλήθεια
που μόνο η ματαιότητα κατέχει..