ΓΕΝΕΣΗ ΤΟΥ ΤΟΠΙΟΥ..

ΓΕΝΕΣΗ ΤΟΥ ΤΟΠΙΟΥ..

Υγεία των μεσημεριάτικων ανέμων
Απαλών, μέσα στο αφρόντιστο σπιτάκι της παραθαλάσσιας έξαψης..
Φωνήεντα ξανθά, νότες
Που από το πρωινό δεσμεύουν χάρη
Αρωμάτων και μιας γλυκιάς μουσικής..

Νερά:
Άσπρα, πολύτροπα , διάφανα-
Σαν να ξεφύγαν απ’ το μέγα βάθος
Του χοϊκού παλμού-

Και κείνο το αμέριμνο δαμάλι: λευκό
Και μαύρο: ένα
Ζώο που άφησε να περισσεύει η αθωότητά του ο θεός.

Σε μια εικόνα που τα μάτια δύσκολα θα καταλάβουν
Την έμπνευση να συνταιριάζεις έτσι τα στοιχεία
Που να είναι απέθαντα τα ζωντανά και άϋλα
Σχεδόν τα υλικά δεμένα..

Τα χωράφια με το τίμιο καλαμπόκι
Φυτρωμένο μέσα στο δυνατό οξυγόνο της μέρας, πηγαίνοντας
Προς την φτωχική Γενισσέα, οδηγώντας
Προς τα αρχαία Άβδηρα..

Όπως γεννάται το τοπίο, απλό
Σαν ένα παλαιό πιθάρι
Βγαλμένο απ’ τις ανασκαφές, και σίγουρο
Ξανά μέσα στο απρόσμενο εκείνο φως..

Και ο ήλιος νικητήρια λευκός- σχεδόν
Αυτοκρατορικός· αισυμνήτης
Του γύρω μου εμφύλιου
των μανιασμένων πουλιών..