...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

28 Μαΐου 2010

Τα λόγια μου πορτοκαλί, πράσινα, κόκκινα- σαν φρούτα

44.

Τα λόγια μου πορτοκαλί, πράσινα, κόκκινα- σαν φρούτα
Που το άρωμά τους αναγνωρίζεις
μόλις να στρίψεις στην γωνιά..

Τα κρατώ
μες τα χέρια σαν ένα άψητο μωσαϊκό καλαμπόκι
που η κάθε ψηφίδα του είναι
νότα
σε μια μεγάλη σύνθεση
γεμάτη ήλιο.

Μυρίζουν άνοιξη..

Μοιάζουν ένα σκαρί που αγαπά να παίζει
τραμπάλα η θάλασσα.

Α, τα φώτα τους τα βράδια
δεν μοιάζουν με τις μικρές πυγολαμπίδες μα με άστρα
που ξεκαρφώθηκαν από τον πάνω ουρανό.

Και λάμπουν
σαν μια γνώμη αγίου
που έκανε σεβάσμιο η ζωή

και τώρα πια κοιμάται μες το λίκνο απαλών ανέμων…
Αναρτήθηκε από ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ στις 28.5.10
Ετικέτες

2 σχόλια:

ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ είπε...

Είδες τι έγραψε η Δέσποινα Γιαννάκου πιο κάτω; Ισχύει απόλυτα και για μένα. Είναι πάντα άλυτη η απορία μου: Πως γεννιόνται οι εικόνες αυτές που είναι καθρέπτες της ίδιας της ύπαρξης;
Αντιγράφω από απάντηση μου στο σχόλιο σου:
Εγώ πάντως που σε λίγο θα μεταμορφωθώ σε "παλιοχίτσκοκ"(ωραίο αυτό) πάλι, πρέπει να σου πω ότι έκανα ΤΟΞΟΒΟΛΙΑ την οποία κυριολεκτικά λάτρεψα και απήγγειλα όλα τα ΦΩΝΗΕΝΤΑ ΤΩΝ ΘΕΩΝ και νομίζω ότι είμαι ακόμη παρέα μαζί τους. Τόσο ψηλά με πήγαν. Τέτοια ανάταση μου έδωσαν
Σε ευχαριστώ πολύ Στρατή

28/5/10 17:03
ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Α ρε ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΕ!
Μόλις μπήκα από την δουλειά και διαβάζοντας το σχόλιό σου μου έφτιαξες το κέφι!
Μακάρι πάντα να σου χαρίζω τέτοια ευχαρίστηση!
Καλό βράδυ!

28/5/10 20:12

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου