Είναι γιατί έχω θελήσει μια πατρίδα στοχασμού όπου χωράνε λίγοι.

Είναι γιατί έχω θελήσει μια πατρίδα στοχασμού όπου χωράνε λίγοι.
Απιστούν στο αθώο οι άνθρωποι.
Έχω εξαργυρώσει όλα τα όνειρά μου.
Δεν μου μένει
παρά ο καημός ν' αρέσω σ' ένα ρόδο πρωινό
που μες την μέρα φορτωμένο έμπνευση μιας νύχτας έρχεται.

Δεν υπάρχω αν δεν υπήρξε το ποίημα- δεν μπορώ..
Με κατέφαγαν τόσο οι λέξεις..
Οι δύο κόσμοι που ζούμε: ο ένας
ορατός, σφύζει από περίσσεια ύλης- ο άλλος
αόρατος από ψυχή και νοήματα φλέγεται.

Ακολουθώ το πεπρωμένο μου:
Όπως της πατρίδας μου τα γραμμένα, μέσα εκεί στους αιώνες.
Ήρθε και έφυγε η σκλαβιά- αλλά η σκλαβιά είναι πάντοτε μέσα μας.
Όποιος από ελευθερία καταλάβει σήμερα
αύριο θα βελάζει αμνός-
μέχρι να γίνει η βορά των λύκων.
Πρόσεχε!
Πρόσεχε!