...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

18 Μαΐου 2010

Νεράιδα.

Νεράιδα.

Χάθηκες μες την άπλα των ονείρων
σαν νεράιδα πολύχρωμη

Μες την υδρόφιλη γη σκίρτησαν
οι ρίζες της άνοιξης

Μουρμούρισαν κάτι- δεν άκουσες;

Κι ήρθαν πουλιά να τιτιβίσουν
ευτυχισμένα..

Ο μικρός κοκκινολαίμης γλύκανε
το πρωινό μας.
Η όραση τον χάιδεψε προσεχτικά.

Τόσα νερά κελάρυσαν σαν ήρθες
με το διάφανο ρούχο
ν’ ανάψεις πόθους τους εκρηκτικούς.

Είδα το μαύρο μαύρο να
χρωματίζει τα μαλλιά σου

Τα μάτια σου σπιθίζουν σαν κεχριμπαρένιες χάντρες

Οι ανθισμένες μυγδαλιές έχουν στολίσει
την μορφή σου-

Τόσα ανθάκια της αυθάδειας μες τον χειμώνα-
που σε μαθαίνουν να μιλάς

Όπως έρχεσαι κοντά μου
μούσα και μάγισσα
λουλουδένια κι ευωδιαστή
νεράιδα πολύχρωμη..

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου