αυτή η γραφή μια ιχνηλασία παράξενη:

96.

Πολλές φορές ένας ουρανός ασημένιος και κάτω του
άσημοι και σαν μαριονέτες προχωράμε.

Παντού μουσική-
Δυνατή αναστατώνει τα πάντα

Όλο το νόημα της ζωής συμπυκνωμένο σ' ένα δευτερόλεπτο
για όλους μη καλά εξαργυρωμένο..

Όμως άθροιση στην άθροιση είναι πολλές οι μέρες που θα ξοδευτούν
με χαρά επισκιάζοντας τις άγονες και κρύες νύχτες.

Λικνίζονται τα δέντρα, ίλιγγος ο άνεμος..

Γυναίκες με ωραία μάτια που περνούν, γυναίκες της φωτιάς
και πάντα καλοχτενισμένο από τα σμήνη των πουλιών το απόγεμα..

Στην εξουσία του μυαλού που παραδίνονται
άλλες εικόνες
από αυτές που γράφει ίδια η Αττική
με χρώματα πιο γκρίζα και που περισσεύει η υγρασία-

Λες κι είναι πιο βαθιά η στενοχώρια, τα δάκρυα
περισσότερα..

Κι αυτή η γραφή μια ιχνηλασία παράξενη:
που ξέρουμε εσένα, που ξέρουμε εκείνον κι όμως
μεταξύ μας
όλοι άγνωστοι αιώνια παραμένουμε..

Γιατί ο άνθρωπος αλλάζει από την μεριά του ήλιου, την μεριά του φεγγαριού
κανένας μέσα του δεν τηνε ξέρει..
18.11.2008 Κωστάντζα..