ΑΓΟΝΗ ΓΡΑΜΜΗ..

Καθαρογραμμένα χρωματιστά τοπία, πορφύρες
του δειλινού
που γράφεται μες τα κατάστιχα της μέρας
όπως εκείνη σβήνεται σιγά σιγά κυριαρχώντας
ο αυτοκρατορικός Απρίλιος.

Το πλοίο ταξιδεύοντας στην άγονη γραμμή.

Εγώ που μάντρωσα όλες τις σκέψεις αίγες και εσύ
που λες ζωγράφισες σαν από μέσα σου μία αρχαία θλίψη-

απομακρύνθηκες προς την πατρίδα έκπτωτων αγγέλων.

Τι θα έχω κάποτε που θα είμαι ο άγνωστος
των αγνώστων και πάλι
θα κατατρύχομαι από βασανιστήριες λέξεις,, φρουρός
μιας χρυσής κιβωτού;

Μητέρας των γλωσσών.. συνταιριαγμένες παρηχήσεις,
φωνήεντα ξάφνου όπως τα παίζει πιο χαρμόσυνα ο μουσικός
ειρμός που κάνει τα τσαλίμια του μες τα νοήματα της πρώτης
του Θεού Σοφίας-

Των ανθρώπων το κράτος ιδρύεται δειλά δειλά..
Μία ναυαγισμένη ύστερα Ατλαντίδα.

Όσο περνούν τα χρόνια πιο άτολμα καταλαβαίνω
μέσα μου να εγγράφεται ο θεός-

Οι ευθείες του
αποκαλύψεις
γύρω μου τεθλασμένα μεταφράζονται..

Δεν είμαι παρά ο λίθος
ο υπομονετικός
που πληρούται με ήλιο
μέσα στην έρημο μιας αγωνίας.

Ας αφεθώ για να κυριαρχήσει πάνω μου ο λόγος..
Ας αφεθείς για να κυριαρχήσει πάνω σου η ζωή..
Σε άγγιξα από το μέρος της ελπίδας..
Με άγγιξες από το μέρος που μπορείς..

13.4.2009 ..Ρόδος..