...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

9 Μαΐου 2010

οι λέξεις- μέλισσες που βουίζουν..

75.

Οι μέρες με το ύφος που ξέρω και την μελαγχολία που δεν θέλω
Άπιαστες μέσα στον αεικίνητο χρόνο γεμάτες
Από φορτία έγνοιες κι ένα ασήμαντο τίποτα
Που γύρω μας τα πάντα υπογραμμίζει

Έτσι επί σκοπόν να σημαδεύω μέσα στο αύριο και να μου έρχονται
Όπως επ’ αμοιβή της αγωνίας τα όνειρα.

Να τα κρατάω μέσα μου όπως εικόνες απ’ την ηλικία την παιδική..

Πολλά ούτε να ερμηνεύονται..

Στο τέλος μένω με ένα παράξενο
Μούδιασμα όπως να σ αγγίζει τσούχτρα και να γίνεται
Και το μυαλό όπως ο κάμπος που βοσκάνε
Πολύχρωμες επιθυμίες..

Και μετά οι λέξεις- μέλισσες που βουίζουν..
Δεν πιάνονται…. Κι αν πιάνονται κεντάνε..
Όπως αφήνουνε αν ξέρεις μέσα στην κερήθρα σου
Το μέλι μιας αξίας!

Φτάνει να αφιερώνεσαι!

4 σχόλια:

ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ είπε...

Φίλε μου δεν είναι δυνατόν!
Πως στο καλό σου ήρθε αυτή η εικόνα:
Στο τέλος μένω με ένα παράξενο
Μούδιασμα όπως να σ αγγίζει τσούχτρα και να γίνεται
Και το μυαλό όπως ο κάμπος που βοσκάνε
Πολύχρωμες επιθυμίες..

Και δεν είναι ή μόνη.
Μα τι κόσμο έφτιαξες πάλι με "λέξεις μέλισσες"
Δεν φτάνει! Αφιερώσου όπως κάνεις!!
ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ

~reflection~ είπε...

Τι όμορφα που αγγίζεις το τσίμπημα των μελισσών...
Το χαδι κεντρί απαλότητας που διεισδύει πιο βαθια από την επιφάνεια της πολυχρωμίας και αχόρταγα γεύεται το νέκταρ από τον πυρήνα των νοηματων...

Φευγω γοητευμενη, με ένα βουιτό να συνοδεύει τον αντίλαλο των λέξεων σου...

Τα φιλια μου , Στρατη...

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Την καλησπέρα μου Χριστόφορε!
Έλα μου που σε σόκαρα: δεν με έμαθες πια;

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Κάκια
να δώσω κατ' αρχήν συγχαρητήρια για την πεταλουδίτσα της κόρης σου!
Νομίζω αξίζει να είσαι πολύ περήφανη που κληρονόμησε την αγάπη της λογοτεχνίας..
Προέτρεψέ την και για τα ακόμη πιο δύσκολα..
υπάρχει μια λύτρωση εκεί!
Ε
εδώ λοιπόν υπάρχουν λέξεις- μέλισσες..
που σε κεντούν και πονάνε..
το ξέρουν δα όλοι οι ποιητές..
Φιλιά και καλό απόγεμα!

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου