...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

3 Μαΐου 2010

Το φως μοιρασμένο μέσα στην μέρα

7.

Το φως μοιρασμένο μέσα στην μέρα
είναι ο κοινός διαιρέτης του αισθήματος

Βαφτίζει με αξίες τα δέντρα, αποκαλύπτει
την υπεροχή της ωραιότητας

Και συσπειρώνεται άϋλο, άσπρο
μες το κοχύλι του απογέματος.

2 σχόλια:

~reflection~ είπε...

Το φως που ατίθασο ξέφυγε από τα ματια της...
που άγγιξε διάφανα τα κρίνα στο λιβάδι της ευτυχίας...
Εκείνο το φως...
που κάποια στιγμή, από ειρωνία της Ζωής, χαθηκε μέσα από το βαθος των ματιών της...

Στερηση του οικείου... Σκοταδι?..
Όχι! ευκαιρία να αναδυθεί το Αλλο Φως...

Και τωρα το κορίτσι ανασταίνει το Φως της Ψυχής της...
με μάτια τυφλά πνίγει στη λάμψη καθετί που αγγίζει ψιλαφιστά με τα ακροδάχτυλά της να ερωτεύονται τον κοσμο, ενσωματωνοντας μεσα στην απαλή αφή τους την όραση του φωτός που στερούνται τα πανέμορφα ματια της.....

Μια στερηση, αυτοματα δηλώνει μία νέα κατακτηση...

Καλημερα Στρατή...

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Έχεις μια μαγική ικανότητα πάνω στο ποίημα να γράφεις ένα όμορο ποίημα..
τόσο που να εφάπτεται και να λειτουργεί γύρω απ' το δικό μου πάνω σ' έναν ομόκεντρεο κύκλο!
Την καλησπέρα μου!

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου