...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

6 Μαΐου 2010

χωράφια με λεύκες πανύψηλες

46.

Περπατούν παράλληλα κι ανεβαίνουν μαζί μας καθώς ταξιδεύουμε
χωράφια με λεύκες πανύψηλες
σαν λόγχες
γιγάντιων πολεμιστών.

Ένα μυστικό αεράκι τόσο δριμύ
από το χιόνι των γύρω βουνών
που λες και θα σημάνει σαν μία νεκρή
ώρα που η ζωή συστέλλεται
κι αρχίζει να ζαρώνει.

Τρώνε χιλιόμετρα οι τροχοί του αυτοκινήτου…

Αγαπώ το ξάφνιασμα
της ταχύτητας-

Μόλις να δεις και όλα έχουν φύγει…

Ούτε να προλαβαίνεις τα σκεφτείς- Η αποθέωση
του δευτερόλεπτου!
Ποιός νοιάζεται
για την παρατραβηγμένη ώρα, την μέρα που μάκρυνε
και τέλος- σε καλό μας- πουθενά δεν βγήκε;

Τώρα συντελείται το όνειρο των κοιμισμένων πουλιών!

Η νύχτα πέφτει κάθετα καθώς διαβάζεις
κι έξω έχει ψύχος και πόλεμο..

Κι ανθρώπους που αντιμάχονται ανθρώπους..
Αναρτήθηκε από ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ στις 6.5.10
Ετικέτες

2 σχόλια:

ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ είπε...

Εντύπωση προκαλεί το πάντρεμα της φύσης με πολεμικούς σχηματισμούς και ταχύτητες αυτοκινήτων και στο κλείσιμο πάλι επιστρέφουμε στην σύγκρουση των ανθρώπων. Δεν ξέρω πότε το έγραψες αλλά είναι στο πνεύμα των ημερών. Στρατή υπέροχο το:
"Η νύχτα πέφτει κάθετα καθώς διαβάζεις
κι έξω έχει ψύχος και πόλεμο.."

6/5/10 10:19
ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Καλώς τον Χριστόφορο!
...μα η ποίηση αυτό δεν κάνει πάνω απ' όλα;
ενώνει τις εποχές, τις ξεπερνάει- δεν έχει έναν χρόνο γιατί όλος ο χρόνος της ανήκει- και κάνει την υπέρβαση:
ενώνει τα πάντα ακόμη και τα πιο ασύνδετα με έναν κρυφό συνειρμό που είναι καθοδηγητικός μίτος εσωτερικός του κάθε ποιήματος..
τα γραμμένα στην σελίδα σου μου αρέσουν γιατί μαρτυρούν μια όραση που εφάπτεται της ποίησης- και ας μου λες ότι δεν είσαι ποιητής..
καλό βράδυ να έχεις!

6/5/10 20:57

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου