Βραυρώνα, 20 Ιούνη 1981

Βραυρώνα, 20 Ιούνη 1981

Κύμα το κύμα ανέβαινε η θάλασσα και που αχούσε
μέσα στην παλάμη του μεσημεριού ο τζίτζικας αφουγκραζόμουν
αίσθημα όλος.

Με την αφή πιανότανε ο αέρας·
μυρισμένος κάπου ανάσα χαρμόσυνη και το θυμάρι
που νάτο! κάλπαζε το χνώτο του ευωδερό
στην πλαγιά που πήγαινε για τον γιαλό είχε
ένα βαθύ αίνιγμα δικό του.

Χοχλακώντας ο βυθός του πόντου και το πλάτος
του ουρανού επάνω του αντιγραφή του πόθου του με τους αγγέλους
ψαράδες

Να ρίχνουνε την πετονιά και ν’ ανεβάζουν
χαρές πολύχρωμα ψάρια
χαρές πυροτεχνήματα όνειρα..

Με το γυαλί κατέβαινα στα άπατα:

Ο αχινός και ο κάβουρας
η πέρκα και ο αστερίας-
νάτα..

Όμως

Φλοίσβο τον φλοίσβο έπιανα από μακριά
το μήνυμα «πάρε με-
θάλασσα πάρε με-
και ζήσε μου όλη την ανάσα- πάρε με»

Μεσημέρι ούριο γύρω μου έπνεε με τον ήλιο κραταιό μέσα του
να ιδρώνει και με το λαχανητό του ρυθμός της υγείας
να λέγεται παράφορη η ζέστα..

Δίκαια
ο γλάρος ζυγίστηκε για μια στιγμή στον ουρανό και ύστερα
βύθισε μες το γέλιο της λαχτάρας του-
στην στενοχώρια λέει «όχι..»

Κάτι πρόδινε γύρω μου συριστικά-

μεσημέρι άγιο-

της παλάμης του όλα τα δώρα-

ο ήλιος στην χάρη του ένδοξος

και η θάλασσα μέγιστη!