Γευσιγνωσία…

Μου φαίνεται θα ξεκουμπωθούν οι βεβαιότητες

και θα μιληθούνε όλα αλλιώς. Επειδή

κι ο θάνατος σχηματίζεται

σαν ίζημα από τις πολλές στεναχώριες    και το ποδήλατο

της διάθεσης πάει την ψυχολογική του πορεία.

Κάθε βδομάδα τελείωσε παρατείνοντας

την αγωνία μας. Σιγουρευτήκαμε για κάτι που δεν έχει σημασία.

Ρητορική ανηφόρα ανεβαίνω.

Αλήθεια, με ακούς; Σέρνομαι

σαν μία σαύρα που αλλάζει χρώματα

για να συγχρονιστεί με το νωθρό περιβάλλον.

Μπορεί να μην σε αφορούν οι προθέσεις μου.

Ο θάνατος ανήκει όμως σε όλους.

Είναι κληρονομιά που την λαμβάνουν όλοι και λυτρώνονται

από μια ζωή που τους κούρασε. Αναγκαίο

κακό η τελεία.

Αφήνει την παράγραφο πραγματικά να ανασάνει.

Τι θα ωφελούσε το τόσο λαχάνιασμα

όταν και, λίγο θέλεις κάποτε, να ησυχάσεις;

Πάντως το βλέμμα μου αφοπλίζει τα πάντα.

Αγαπώ τα πράγματα αλλά δεν θέλω τον μύθο τους.

Τα θέτω κάτω από μικροσκόπια, τα εξετάζω-

Εξ ου και η λυρική συμπεριφορά μου. Δεν έχω όρια. Μα

πιστεύω εις ένα θεό

που ξύνει τις πληγές μου μέχρι να ματώσουν.

Κανένα ψέμα δεν με έφερε εδώ.

Ήρθα με τις αλήθειες που σου είπα. Κατάλαβε.

Για τα ποιήματα έχω υπάρξει-

Και για να δοκιμάσω πάνω στο ύφος ενός λουλουδιού

το χαμόγελό σου…