μπορεί εικόνα…

καταδίκη ερήμην και ας όψεται η βάρβαρη αιωνιότητα,

τίποτα δεν της πήρα, όσα εκλάπησαν

ήτανε θησαυροί φο- σαν

από νότα που βαράει φάλτσα

όσο και αν την ακονίζεις.

διάστημα με διάστημα, κάτω

από το κρύο που μας πολιορκεί, στον νέο χρόνο και

με παλιά ψυχή που πάμε

να δείξουμε το άτρωτο της φύσης μας και κουραφέξαλα.

(βρε πώς συνήθισα να λέω πράγματα που άλλοτε θα είχα μια ντροπή!)

κι εκείνη την κοπέλα συναντάω

στο περίπτερο, που

αγοράζει τσίχλες και τσιγάρα ελαφρά-

λες και ο θάνατος πάει με το γραμμάριο

να καταλάβει τις αξίες μας όλες..