μία λυρική ανταύγεια…

μέχρι να φτάσει εκεί, σε σένα,

μία λυρική ανταύγεια από ενός βιβλίου τον θησαυρό

ο χρόνος θα τμηθεί πολλάκις   

θα βγάλει αγκάθια

κι η χειμωνιάτικη όψη του

θα τραμπαλιστεί

κάτω από τον αδιαίρετο ουρανό

μέρα την μέρα.

θ' ανοίξεις την σελίδα όπως το πρόσωπό σου στον καθρέφτη στέκεται

αγουροξυπνημένο και έτοιμο

να ξαναδεχτεί την ζωή.

ένας αέρας

κρύος θα φυσά να δείξει που μέσα σε όλα ορμά:

τόλμη από κείνες που μόνο όποιος κατέχει θα έχει.

έφτασε επιτέλους η ψυχή ν' ακούγεται και όταν να μιλήσει δεν θέλει.

έφτασε η ώρα να σταθούν οι ταπεινοί κάτω απ' το εικόνισμα του ήλιου και να βρούνε τρόπο κλαίγοντας και με τα μάτια σφαλιστά να του προσευχηθούνε..