Πόσο ερμητικά κλείστηκε η ψυχή σου! Στον καιρό
Που όλα αλλάζουν, στην ευκαιρία
ευκαιρία πια να μην είμαστε- εσύ
Θλιμμένη και ηφαιστειακή, παραδίνεσαι
σε μια συμβατικότητα που ελπίζεις
να σε σώσει…Μα
Πόση έκρηξη θα φυλακίσεις ελπίζοντας
Να μην διαρραγούν τα τοιχώματα, πόσο
Νερό συνωστισμένο μες σ΄ ένα μικρό δοχείο που κρατάει
αισθήματα; Βγες
Από την συστολή και γίνε η μούσα των ανέμων, ανάκτησε
Αυτό που ήσουν πάντα: ένα μεγάφωνο
απ' όπου μου μιλούσε ο θεός, και φέρε
Την τάξη ανάποδα- αυτός
που αντιδρά στο μαύρο, αντιδρά καλά!
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου