Από βαθιά…

άκουσα μιαν ηχώ,

άκουσα μια φωνή που πήρε όλη την στεντόρεια

λάμψη του κυκλοθυμικού λεξιλογίου, και

από αρχαιότητα με πήγε

στους αύριο χρόνους.

                                     και κατάλαβα:

                                                             η ευλάβεια

που μου έδωσε η Στιγμή,

με ανάγκασε να μείνω,

εκεί,

γονυπετής

στα εικονίσματα,

άνθη των κήπων.

αχτίδες του ήλιου, διάθλαση των ιδεών από την εφηβεία

ως τα γηρατειά, λεηλασίες

στον κόπο του αίματος

                                      ατμόσφαιρα

να την αντέξεις και ας σε εξοστρακίζουν

οι ανίδεοι, ιερότητα

όταν,

κι εξοντωμένο να σε αφήσουν,

με το τελευταίο σου κύτταρο,

είσαι ίδιος ακόμα-

             αφοσιωμένος

             σε Οράματα

που οι άλλοι δεν τα προσεγγίζουν

βάφοντας τα χέρια τους

στο αίμα των λαών..

                                                           27.12.2014