εν αναλύσει…

ανακαλώ κι αυτά που δεν με άφησαν πιο πολύ να τα πλησιάσω

ίσως

παρασυρμένος απ’ τις εικασίες μου

          άκαιρες μάλλον και αμεθόδευτες επαναστάσεις

ξεθύμαναν, δες τες

απ’ την μεριά του σκεπτικού..

σκεύη που τα οξείδωσε ο καιρός

θύελλες που ξερίζωσαν τον άνεμο

γη

που ζητάει την ανθοφορία και την Περσεφόνη της·

μαινάδες που χορεύουνε επάνω στο κορμί το διαμελισμένο

του απέθαντου έρωτα.

ιερή συνουσία ενός κόσμου που είχα

κι ενός κόσμου που απώλεσα·

γραφή πέρα απ’ τις γραφές

έννοια του ακαμάτου

που γυρίζει καταματωμένος σε απόκρημνα βουνά

ψάχνοντας θάρρη που ο άνθρωπος μπορεί και να έχει-

κι όλα του τα εντός

αθέατα..

υπολογίζω.

η όραση σφάλλει.

η αφή νικά.

ποιόν πιστεύω

που περιφέρει την αλήθεια του μονήρης και ρακένδυτος

επενδύοντας στ’ άστρα;

ένας εσμός που ξεπερνάει το πλήθος και είναι

βάρος από μόνος του

κάνει την πόλη ετούτη μου

σαρακοφαγωμένη, αιώνια·

την ιστορία φοβάται·

στις σελίδες ενός άξεστου αύριο

ο που δεν τον αγάπησε ποτέ καμιά σελίδα

αφήνει μιαρό το σπέρμα του

για να βρωμίσουν οι δημοκρατίες..

                                                   2.1.2015