Προσωπικό μανιφέστο…

Κάτι λεπτές φωνές ευλύγιστες που τρυπώνουν παντού και γλιστρούν σαν λαβράκια

στα ήρεμα νερά της φαντασίας-

Ένας ήλιος αποταμιευμένος και μοιρασμένος σε πολλά κομμάτια, σαν τα κρατίδια μιας χώρας χαράς-

Τσιφλίκια του ανέμου, κάτω από τα δρύινα δάση ή μέσα στις λεύκες που στυλώνονται όπως να έχουν στόχο τα επουράνια-

Μάθηση απ' το φως,

μάθηση το εγώ να συλλαβίζει το εμείς κι η πόλη να βαστάει για τον εαυτό της

την απόλυτη αίγλη του τώρα και του τίποτα-

Έρωτα, αχ έρωτα, καημέ μου!

Ένα σχολιαρόπαιδο είμαι που μαθαίνει και μαθαίνει κάτω από την λυρική ατμόσφαιρα των ουρανών-

Διεκδικώντας το φιλί και την καρδιά σου Γυναίκα!