Η τόλμη του ήλιου στίλβωσε τα μαγληνά λεμόνια, τα αποθέωσε.
Κάτω από τον ουρανό της Κορινθίας, κοντά
Στον βράχο που ζητούσε την θερμότητα
Της γυμναστικής.
Και πέρα μακριά, η θάλασσα
που έκανε τον τόπο να υπερηφανεύεται
Για την αίγλη του.
Σε μια παλιά αυλή, ακόμη,
οι αμφορείς επάνω στο περβάζι ντύνουνε
με χρώμα υδάτινο την σκέψη που γυρεύει
πώς να ξεδιψάσει.
με χρώμα υδάτινο την σκέψη που γυρεύει
πώς να ξεδιψάσει.
Περνά μια κοπέλα. Το ρούχο της
μυρίζει έρωτα.
Όλο το βράδυ το κορμί της φλέγονταν
σαν αστραπή που δημιούργησε ο πόθος.
Κατά το μεσημέρι,
ανεβαίνει την σκάλα.
Στην ταράτσα
Που ο άνεμος σκουντά την μπουγάδα της και ανεμίζει
το μεσίστιο κατάρτι του φιλιού που αναζητάει..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου