να κινείς τον χρόνο να κινείς
αναμοχλεύοντας τα μυστικά του-
πρωτοχρονιάς δρώμενα
ολότελα αφού το βλέπεις πια απουσιάζω·
στο βάθος, είμαι πάντα δίκοπος·
ίσως δεν με συνέτισε η περισυλλογή
στις μέρες μένω έγκλειστος και διψασμένος
για πίκρα και φως·
απ’ το πρωραίο μου όνειρο κι έως την πρύμνα
μελαγχολίας δηλητήρια πάλεψα·
σπάζει σαν καρυδότσουφλο το καθετί·
χτυπώ τα παλαμάκια του χορού κι αντιπαρέρχομαι
είμαι μέγας και λίγος και μόνος…
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου