5.

φρικιούν λες οι βεβαιότητες

κι η εποχή τις ανατρέπει

ζητώ μια λέξη που να είναι το αποσταγμένο αντισηπτικό της

όσο πάντως κανιβαλίζουν τα πλήθη

μην περιμένεις τίποτα

συνδύασε τον άνεμο με την αρετή και, ό,τι βγει γαλβάνισέ το

και άστο να λάμπει πάνω στο σκοτεινό πεζούλι του κόσμου-

από κει πάντα άρξασθαι…

δες το, αν θες, σαν σύνολο που θα ταλαιπωρήσει το αγχωμένο εγώ σου

δίκαιη είναι η διαίρεση κι ουτοπικός ο πολλαπλασιασμός

άδικη η αφαίρεση άδικος ο κόπος

να τα πεις όλα-  αυτό που φτάνεις

είναι αποτυπωμένο σ’ άλυτη εξίσωση

όπου ο χ επλάνταξε και, άλλο να σου κάνει πλάτες,

πια δεν αντέχει…

                                    1.1.2015