Προπαγάνδα..

Γέμισε το κεφάλι μου προπαγάνδα. Σαν μια θολούρα

που απλώνεται και με ζαλίζει.

Πουθενά δεν βγάζουν οι λόγοι,

όλοι

να ξεγελάσουνε θέλουν

την μάζα

που δεν αντιστέκεται

σε τούτην την τραμπάλα

μια πάνω μια κάτω και μπερδεμένη

δεν μπορεί να αποφασίσει – εκτός

από τον σίγουρο χορό των φανατικών.

Πλακάτ, συνθήματα, τηλεοπτικά σποτ

γερασμένες προσπάθειες και αγέραστες επιδιώξεις-

Κυνηγοί των κομμάτων και θηράματα

αβρά, έτοιμα

να πυροβοληθούν

εξ επαφής- στο δόξα

πατρί

που κι αλλιώς

κούφιο και ανεγκέφαλο παίζει.

Πολιτική φοβέρα την στιγμή που η ηγεσία διαβασμένη πια

και την ψυχολογία βάζει στην γραμμή, να κάνει

τον όχλο, αυτόν τον εύκολο, να φοβηθεί

και να ψηφίσει

λόγια για λόγια κι άλλα λόγια- σαν

να αδειάζεις με ένα κουτάλι την πελώρια θάλασσα

μέσα σε έναν λάκκο που άνοιξες

εκεί κοντά,

στην άμμο..