Αριθμομνήμων…

Φως εκ φωτός, αιθέρας από αέρα,    στο κενό

Όπου πίπτουν όλα κάνοντας θόρυβο     μια αναστάτωση

Κι εσύ να μην είσαι πουθενά     αυτές οι βροχερές μέρες

Ορμητικές κάτω από τον νοτισμένο ουρανό    κλαίνε

Ακουμπισμένες στα ρείθρα της αιωνιότητας.    Στον καιρό

Όπου     αλλάζουν όλα εδώ κάτω " με ορμή"    που λέει και το τραγούδι..

Ραγίζει το σκηνικό   πού ζεις πια δημοκρατία;   Φοβίζοντας

Τους καλεσμένους σου   κι όμως σκορπά καχυποψία

Το καθεστώς    ευπροσήγορα αναχαιτούν οι στίχοι μου    την σήψη

Τοποθετούμαι κοντά στην φωτιά   αριθμομνήμων   μη ξεχνώντας να αθροίσω τις προθέσεις μου    και καταλήγοντας   σε μία ελπίδα που με σώζει ακόμα…