προσεταιρίζομαι λόγια που αποτελούν αντίλογο όσων πράγματι
λέω:
παραδοξότητα.
γραμμές σκηνοθεσίας
πάνω από το εύρος
των γεγονότων.
θρονιάζομαι
σε βολική μοναξιά.
σαν βγαίνω
από το καβούκι μου μια βόλτα
στο
απέναντι πάρκο, γεμίζει
ο άνεμος τους ασκούς.
εύθραυστη πράγματι ισορροπία.
λίγο
να λαθέψεις και
λίγο
να σταθείς μπροστά
στην ερμαφρόδιτη
Τετάρτη
που
είναι έτοιμη ν’ απεκδυθεί
έναν
ολόκληρο χρόνο.
εκεί που περιμένουμε
τον κώδικα που αρχίζει απ’ τα μάτια και
καταλήγει στα πυροτεχνήματα μίας πρωτοχρονιάς…
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου