Μπαλαρίνα…

Εύθραυστη μπαλαρίνα που πετά μες τον αιθέρα του απεγκλωβισμού της

Ντελικάτη

Σαν λόγος που κατάπιε η μακρινή του ηχώ

Ευθεία

Σαν μια στήλη σπονδύλων που γεννήθηκε επάνω της

η αρχιτεκτονική της χορογραφίας

Χλομή

Σαν εικόνα που φτιάχτηκε από ένα ζωγράφο άγνωστο για να προσπαθεί

Να μοιάσει μίας ερωμένης που την κατακαίει και η κίνηση και τα αισθήματα

Στο κάδρο που σε βλέπω των ανέμων

σμίγεις με την ροή ενός χρόνου που σε ξεκλειδώνει

και μου γίνεσαι εμμονή,

αγάπη του βλέμματος,

προσήλωση

σείοντας τα αόρατα κρουστά φτερά σου…