με ξοδεύω σε ώρες που, το να αποταμιεύεις και κάτι,
δεν έχει και νόημα.
το φρούτο έχει βάρβαρο κουκούτσι κι ίσως
μ’ αρέσει η δυσκολία του.
αδειάζω από επιθυμίες.
στεγνώνω
πλησιάζοντας του παραθυριού μου το φως.
η νύχτα μου μιλά· με σκλάβωσε
η πρωτεύουσα· ποτέ
δεν μπήκα
στην κλειστή περιπέτεια· μετέωρες
μείναν οι κάποτε φιλοδοξίες μου-
λουλούδια που τα ήπια σαν ο ήλιος σκάλωσε
στην αυλή να με μάθει
σωστά ν’ αναγνώθω.
σκέφτομαι ωραία που ‘ναι να πεθαίνεις αφήνοντας
ένα κενό, μια Κυριακή ή μια Δευτέρα
κι οι φίλοι σου αδιάφορα να ιδιωτεύουν..
διαβάζουν εφημερίδα καπνίζοντας
μουμιοποιούνται
κλέβοντας την παράσταση σε μια πατρίδα τόσο πληγωμένη..
27.12.2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου