Μετουσίωση…

Τι ζύγι αγαπά ο λίθος και πώς η ησυχία εδράζεται
Πάνω σε κάτι βότσαλα περίεργα και που κρυφομιλούνε;
Σ' αγαπώ και τεχνηέντως εργάζομαι 
Πάνω σε κάτι λέξεις που με δυναστεύουν.
Τα φωνήεντα μου περίσσεψαν και αποφεύγω
Να συγχρωτίζομαι με σκληρά, οκνηρά ογκόλιθα σύμφωνα-
Ευτυχώς, κάποτε, σαν μια ορχήστρα, κάποια απ' αυτά, μου συμφωνούνε.
Σ' αγαπώ και δεν είμαι εγώ- είμαι ο εαυτός μου ο άλλος
Που αποκρύπτει την ασχήμια του κόσμου και μιλά
μια γλώσσα που τον κόσμο μας τον καλλωπίζει..