Οι πινελιές σου…

Λεπτό, λεπτότερο κι απ' τον διάφανο αέρα, το αίσθημα

μες απ' τα μάτια σου έφεγγε, νικητήριο.

Και το ζωγράφιζες

απλώνοντας την μυρωδιά του χρώματος επάνω στον καμβά, με νεραϊδένια χάρη,

πριγκίπισσα των λυρικών στιγμών.

Τότε,

εκεί,

ο κόσμος ήταν απλούστερος και είχε ξεμπερδέψει

με τους μπελάδες που τριγύρω του έπαιζαν

ένα παράξενο θέατρο μιας μάχης ανίερης και

φορτισμένης

με αμετάκλητο θάνατο..