Κυλούν τα τεντζερέδια σου επάνω στα πλακάκια, γιατί κάνεις τόσον
ακούραστο θόρυβο;
Εγώ που σ' αγαπώ, λιώνω μπροστά στα πόδια σου, φυλάκισέ με,
Ανάμεσα στις τρυφερές λαγόνες σου κι ας μείνω εκεί, λιγωμένος
Και παραδομένος στην χάρη σου. Βρήκα
Να λείπεις και να είμαι και εγώ εκεί
Που η αύρα σου ξενεφελώνει τα ουράνια, ποιος να σε παραβγεί
στην ομορφάδα,
Θεά μου, Κόρη των γλαφυρών ανέμων, Μαντόνα αρραβωνιαστικιά
μου;..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου