Ζήσε μες την καρδιά μου το λοιπόν ευτυχισμένα!

Αποστηθίσαμε λόγια που πίκραναν κι εσύ

Κουνούσες λευκά μαντίλια

Σε μας που ήμασταν σε ένα μπάρκο που ίσως δεν έφευγε

Για πουθενά.

Η πρωραία μου επιθυμία ήταν να σ' αγκαλιάσω και να σου σβουρίσω δυο φιλιά

από κείνα που καίνε.

Να δω τι θα έκανες μετά που θα σε μάλωναν οι ανάσες της λουΐζας..

Όλα πεθαίνουν μονοκόμματα και τίποτα δεν αντιστέκεται στο παιχνίδι του θλιμμένου τους τέλους.

Ό,τι αισιοδοξία έχω από σένα την έκλεψα.

Είμαι ένα αλητάκι που κανένας πια δεν το τρομάζει.

Και θέλω να μιλώ απλά γιατί απλή είναι εμένα η γενιά μου.

Σαν να γεννήθηκα ανάμεσα σε στάχυα και σε καλαμπόκια.

Δημητριακό γίγνεσθαι

Που θα 'λεγαν γραμματιζούμενοι πρωτευουσιάνοι.

Όμως είμαι απλός κι αθώος σαν νερό που δεν απόκτησε δική του κοίτη.

Οι ιδιοκτησίες δεν με φάγανε.

Μ' ένα πιάτο φαί και δυο λουλούδια

Είμαι μες την καρδιά σου πρώτος κι απαράλλαχτος

Νέος θεός.

Ζήσε μες την καρδιά μου το λοιπόν ευτυχισμένα!