Ω αινιγματική βιολέτα, το πρωί
Ξυπνάς θέλγοντας τον ουρανό και την θάλασσα
Χοϊκό πλάσμα που έχει υπερβεί την θνητότητα!
Ω παιδούλα που σκιρτάς σαν των λουλουδιών ο άκαμπτος ίσκιος
Επάνω στα πλακάκια των ονείρων.
Ή με τα φθαρμένα μπλουτζίν σου μοσχοβολάς επανάσταση
Και αμήν των ερώτων.
Κι άλλοτε, στολισμένη φωτιά δύνασαι πάθη που μπορούν οι άντρες να αντεπιστέλλουν στις γυναίκες, πριν αγαπηθούνε.
Ω θηλυκό ορμέμφυτο, ευγενικό φωνήεν που σαρκώνεις μέσα μου τις διδαχές της ταραχής…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου