Η
μέρα έχει όραση και φορολογεί τις ελπίδες μου.
Όπου
με συναντά με μαλώνει κάνοντάς με να νιώθω άσχημα που απειθώ σε όλα, είμαι
αντιρρησίας από πεποίθηση, είμαι ουραγός
Μιας
λίστας απελπισμένων.
Συγχαίρω
το μηδέν- οι αριθμοί δεν μου αρέσουνε- μπορείς με αυτούς
Να
φτιάξεις ένα χρέος που δεν θα σε ωφελήσει
Πουθενά.
Συνήθισα
να τρώω πάθη- συνήθισα να συνηθίζω.
Κι
αν γράφω είναι γιατί οι αγχόνες που με περιμένουν δεν αγαπούν τον ντελικάτο
λαιμό μου..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου