Αμήν!

Καυτό σύννεφο, κακότροπε αέρα,
Σκέπασες τον ουρανό που αγαπούσα- κακόβουλη απειλή.
Τώρα στα βαθιά κοιτάζω: ένα παραμύθι ξετυλίγεται 
και αφήνει το μελαγχολικό σημάδι του
Επάνω στις πρωτεύουσες που, φοβισμένες,
Ανοίγουν τα κουρασμένα μάτια τους ν' αντικρύσουν την νέα μέρα.
Και το πλήθος- πού στρέφεται το πλήθος;
Καθένας σφίγγει τα πιστεύω του και πριμοδοτεί μια λύπη που, ξαφνικά, δεν υπάρχει-
Όπως δεν υπάρχουν οι θρησκείες πέρα από κείνον τον νου που ξέρει να διαβάζει πίσω απ' τα γεγονότα.
Αμήν!