"Τα ωραία ποιήματα
αγγίζουν την μοναξιά και την αγάπη,
δανειζόμενα το χέρι του θεού..", είπε·
και δάνεισε την φωνή του στο σαββατόβραδο· όλα ήσυχα,
η πόλη πέθαινε και ξαναγεννιόταν, ακολουθώντας
την τραγωδία της. Άνθρωποι
βουλιαγμένοι μες τον εαυτό τους, πίνοντας ξεροσφύρι
το ευλογημένο φεγγάρι που πάσχιζε να γεμίσει
με την θρησκεία λαγνεία του.
Νυχτερίδες πετούσαν χαμηλά· η ποίηση ήταν ορατή και μας ένωνε-
Φιλαράκι της μακρινής ηπείρου, φιλαράκι πώς να σε πω- φιλαράκι-
σε νιώθω που αλλάζεις τα ωδικά μου χλιμιντρίσματα σε μία γλώσσα
κατανοητή μόνο από
επαναστάτες του ιλαρού φωτός.
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
Buen domingo amigo!!!!!!!
Es una sorpresa que me menciones en tu espacio.
Las letras son nuestras compañeras inseparables.
Los versos son los gemidos del alma anhelante.
La búsqueda nos encuentra y luego se aleja.
Somos seres en la búsqueda de un algo, que a través de las letras, va más allá de las letras, a sentir un idioma del alma, un idioma planetario.
Un fuerte abrazo, sin distancia.
Paty Carvajal
Vienes de donde mi corazón da forma y sentido a las palabras.
Me encanta el país mantiene.
Cada verso que nos une es una escalera para subir más alto: en el secreto de una sorpresa.
Y lo que decimos o no decimos, es la inspiración como un hada que nosotros y el amor ama ..
Besos de caramelo!
Δημοσίευση σχολίου