Στιγμιότυπο…

Υπέροχα χαράσσονται οι πνοές μέσα στο αλσύλλιο των πεύκων.

Στον ρυθμό τους

Η καθαρότητα μιας σκέψης είναι σχεδόν ορατή, και πίσω

Από τον λοφίσκο με τις φιστικιές, ένας ήλιος που τράπηκε

Σε φυγή, κρατώντας μόνο την ασπίδα του

Και τα σανδάλια.

                                Πετυχαίνω μια πέτρα που φωσφορίζει.

Την κρατάω στα χέρια μου. Θα την χαρίσω στην νύχτα

Κοιτώντας την κατάματα και συνομιλώντας μαζί της

στον ενικό της σελήνης.

                                       Κούρνιασαν τα πουλιά. Ακούω

Το ψιθυριστό τους έρωτα

Που φτάνει ως το αυτί μου που εξασκήθηκε να βρίσκει την κρυφή

Φωνή της γης και της καρδιάς μου..