Στα πεζοδρόμια η ιστορία γράφεται με διεκδικήσεις.
Η χαρουπιά δίνει τα ξυλοκέρατά της για τον χοίρο της μεγάλης πόλης.
Μετά το μεσημέρι οι χορεύτριες του ανέμου επιβεβαιώνουν του Σεπτέμβρη το λάκτισμα.
Τσαλίμια του πουλιού πριν φτάσει στην φωλιά του.
Σαββάτο ως το μεδούλι μου.
Ξεδοντιασμένη σιωπή- τζιτζίκι αγωνιώδικο.
Η φοβέρα της νύχτας ενσκήπτει πάνω στα φυτά
κι οι λεπτοδείχτες δεν νοούν να έχουνε μια στάση.
Πουθενά δεν θέλω να χωρώ παρά μονάχα στον ύπνο σου!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου