Κάθετη σιωπή και αντίλαλος πίσω από την συστοιχία των δέντρων.
Φεγγάρι κάτι πιο πολύ απ’ το μισό. Η ώρα ακομπανιάρει την φωνή του σκότους και κάπου εκεί, στα πληκτρολόγια, σφαδάζουν των σκέψεων οι προύχοντες.
Ποιητικές ακροβασίες, νεύματα καθοδηγητικού αέρα που σαλεύει μες τα κυπαρίσσια,
Και φωνούλες σιγανές, γειτόνισσας που πλέον δεν υπάρχει,
Ο θάνατος την σκούντηξε νωρίς και τώρα
Ξυπνά μες σ’ άλλους ουρανούς.
Οι γλάστρες πιθανολογούν για μια ευωδιά που σκλαβώνει-
Πάντα ο κόσμος μ’ άρωμα θα ερμηνεύεται-
Κοιτώ την κοπέλα μου που με κοιτά και φτιάχνει
Ένα τραγούδι που απλώνει το μελάνι του από καρδιά σε καρδιά..
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου